Ny diktsamling frå Karen-Margrethe Erlandsrud: Løfter kvardagen med ord og song

Med si nyaste utgjeving, Kvardagar med spor av song, gjev Karen-Margrethe Erlandsrud lesaren eit nært møte med kvardagslivets små augeblinkar – dei som elles så lett går tapt, men som i dikta hennar får glød og meining. Boka er utgjeven på Lyrikkforlaget og er ei personleg og poetisk reise gjennom levd liv, tonefølgd og kjensler.

– Dette er ei bok om augeblinkane. Ikkje dei store hendingane, men dei små stundene der noko rører oss, fortel Erlandsrud.

Ho kombinerer dikt og korte, sanne forteljingar frå sitt eige liv, noko som gjer boka unik i forma og forankra i røyndomen.

Med pennen alltid innan rekkjevidde

Forfattaren har lenge hatt eit nært forhold til ord. 

– Eg har alltid notisbok og penn med meg, uansett kvar eg er. Eg skriv ned setningar eg høyrer, ord som rører meg, og idéar som kanskje kan bli noko, forklarar ho.

Men det er ikkje berre ord for ordets skuld. Det handlar om å skape noko tett og meiningsbore, med formuleringar som både smakar godt og kling godt:

– Eg finn stor glede i å forme korte uttrykk med mykje innhald, og med ord som er gode «å ha i munnen», som eg kallar det.

Song som stillferdig følgjesvein

Som tittelen antydar, er song eit gjennomgåande motiv i samlinga. Men ikkje i bokstavleg forstand, heller som eit poetisk spor, eit kjenneleg ekko.

– I førre bok, Aller helst vil eg danse (Lyrikkforlaget), var dansen den raude tråden. Denne gongen er det songen. Begge er dei uttrykk for kjensler, og det same er lyrikken, fortel Erlandsrud.

Ho understrekar at boka ikkje har eitt tema i tradisjonell forstand, men at songen bind tekstane saman i ei slags kjenslemessig rytme.

Lyrikk med liv under

Det som verkeleg gjer denne boka spesiell, er strukturen. Kvar del av boka startar med ei lita forteljing frå forfattaren sitt eige liv – ei verkeleg hending – som ho deretter speglar og utdjupar i dikta som følgjer.

– Eg trur det er med på å skilje boka frå andre diktsamlingar. Den er forankra i noko ekte, og vonleg gjer det dikta meir tilgjengelege og gjenkjennelege for lesaren, seier forfattaren.

Erlandsrud skriv ikkje for å imponere – ho skriv for å dele noko viktig, noko ekte.

Fri, takksam og skrivande

– Eg er ei ganske kjedeleg, stort sett seriøs, litt gammal dame som er i godt humør og som elskar fridommen som fylgjer med pensjonistlivet, seier Erlandsrud med eit glimt i auga når ho skal beskrive seg sjølv.

Ho nyttar tida si som pensjonist til å bidra som frivillig og delta i det rike kulturlivet i heimbygda Ål.

– Eg er takksam og ser på meg sjølv som svært heldig, legg ho til.

Med Kvardagar med spor av song gjev ho noko attende – ikkje berre til bygda, men til alle som treng eit dikt eller ei røyst som ser det vakre og viktige i det heilt enkle.

For meir informasjon om boka, sjå www.lyrikkforlaget.no